Καμένα Βούρλα… Σεϊχέλες σε 5 λεπτά ; Και όμως τόσο απέχουν τα Λιχαδονήσια, οι ελληνικές Σεϊχέλες .

Ο κ. Λυμπέρης που μαζί με την οικογένειά του, είναι οι μόνοι κάτοικοι του νησιού, θυμάται πως το 1964 αναγκάστηκε μαζί με τους γονείς του να εγκαταλείψει το νησί, τη Μανολιά, για να πάει στο σχολείο. «Όμως πάντα κάτι με κρατούσε σε αυτόν τον τόπο, αφού σε αυτή εδώ την παραλία έκανα τα πρώτα μου βήματα, τα πρώτα μου παιχνίδια…». «Εξήντα στρέμματα από τα διακόσια εβδομήντα ανήκουν στην οικογένειά μου, ενώ έχουμε την επικαρπία για το υπόλοιπο νησί, χωρίς ωστόσο να μπορούμε να χτίσουμε αλλά ούτε και να πουλήσουμε, έτσι αυτό το μέρος μένει όπως το γέννησε η φύση», λέει ο 52χρονος καπετάνιος.

«Το 1994, μαζί με τη γυναίκα μου αποφασίσαμε να μεταφέρουμε όσους ήθελαν να πάνε στην παραλία της Μανόλιας. Τα χρόνια πέρασαν, μεγάλωσαν τα δύο παιδιά μας και κάθε μέρα με δύο δρομολόγια από τα Καμένα Βούρλα και δεκάδες από την Εύβοια μεταφέρουμε τον κόσμο», συμπληρώνει ο κ. Γιάννης Λυμπέρης. Οι επιβάτες έχουν την ευκαιρία, όπως αναφέρει ο καπετάνιος, εκτός από κολύμπι στις παραλίες να απολαύσουν τον περίπλου της Στρογγυλής που τη στολίζει ο φάρος, τον περίβολο της Ιεράς Μονής του 12ου αι. μ.Χ., όπου μόνασε ο Όσιος Γρηγόριος ο Μυροβλήτης και την εκκλησία του Αϊ-Γιώργη στη Μανολιά, που υπάρχει εδώ και έναν αιώνα. «Εντυπωσιακή είναι και η επίσκεψη στο ναυάγιο, δυτικά του νησιού, εκεί όπου σε μια σειρά από ξέρες ναυάγησε το 1943 ελληνικό φορτηγό πλοίο επιταγμένο από τους Γερμανούς», τονίζει.

«Το όνομα Σεϊχέλες προέκυψε από τη σύγκριση των αεροφωτογραφιών που έκαναν κάποιοι επισκέπτες μας. Δεν έχω πάει ποτέ σε αυτά τα νησιά και δεν ξέρω πού ακριβώς είναι, θα ήθελα κάποια στιγμή να πάω, αλλά μπροστά στα Λιχαδονήσια νομίζω ότι έχουν τη δεύτερη θέση. Εδώ όποιος έρχεται το πρωί, το απόγευμα θα πρέπει να φύγει, εκτός και εάν έχει σκάφος ή σκηνή για να κάνει υπαίθριο κάμπινγκ. Για τα υπόλοιπα έχω μεριμνήσει, αφού κάθε πρωί θα κουβαλήσουμε το νερό και πάντα θα βρει φαγητό για να απολαύσει τις διακοπές του». Η οικογένεια Λυμπέρη δεν είναι οι μοναδικοί κάτοικοι του νησιού. «Εδώ και μερικά χρόνια έχουμε μια ακόμη χαριτωμένη οικογένεια που βρίσκεται στο νησί. Είναι μια ομάδα από φώκιες που έχουν επιλέξει ως μόνιμη κατοικία τους ένα από τα μικρά Λιχαδονήσια και πάντα δεν χαλάνε το χατίρι σε όσους θέλουν να τις φωτογραφίσουν», καταλήγει η κ. Λυμπέρη.

Στα νησάκια μπορεί να φτάσετε και από την πλευρά της Εύβοιας. Νωρίς το πρωί και με αφετηρία τα Λουτρά Αιδηψού θα ξεκινήστε μια όμορφη διαδρομή σχεδόν μίας ώρας, δίπλα στη θάλασσα, για να φθάσετε στο βορειότερο άκρο της Εύβοιας, με προορισμό σας τα Λιχαδονήσια. Κατευθυνθείτε στην παραλία του Αγίου Νικολάου και θα κυκλώστε τον όρμο των Γιάλτρων. Στο κέντρο του κόλπου απλώνεται η αμμουδερή παραλία του Κόρφου. Συνεχίζετε για την παραλία του Μύλου και περνάτε από τα Λουτρά Γιάλτρων. Επόμενος σταθμός, το Γρεγολίμανο με τη μοναδική κοσμική παραλία της περιοχής. Λίγο πριν την περίφραξη του Club Méditerranée θα στρίψετε αριστερά προς την οργανωμένη παραλία «Χρυσή Ακτή», με αμμουδιά, ωραία νερά και πεύκα. Ακολουθεί το γραφικό λιμανάκι του Αγίου Γεωργίου, γεμάτο με ψαροκάικα, ταβέρνες και καφετέριες. Έμειναν ακόμα άλλα 4 χλμ. ως τον Κάβο με την απέραντη αμμουδιά που τη στολίζουν χιλιάδες κοχύλια… Εδώ σας περιμένει βαρκάκι, για να σας ξεναγήσει στα Λιχαδονήσια. Πρόκειται για 15 μικρά ηφαιστειογενή νησιά, κατάφυτα με ελιές. Το πιο μεγάλο από αυτά, που λέγεται Μανόλια, φημίζεται για την παραλία του με την κατάλευκη άμμο και τα τιρκουάζ νερά. Είναι οργανωμένη με ξαπλώστρες και καντίνα για καφέ και πρόχειρο φαγητό. Για να φτάσετε απέναντι δεν κάνετε πάνω από 5’.

Για τους φίλους των καταδύσεων υπάρχει οργανωμένο κέντρο καταδύσεων και αρκετά αξιοθέατα στον βυθό της περιοχής.